Wat is de visie op zorgtechnologie van Rick Hogenboom? Daar was Willem de Hartog in onze vorige nieuwsbrief wel benieuwd naar. In een eerder interview over zijn nieuwe rol als bestuurslid van de TZA Twente vertelde Rick erover. Hoe ziet dat er dan uit in de praktijk? Nu, een aantal maanden later, vertelt hij over de wezenlijke stappen die gezet worden. Vanuit de koker van bestuursleden naar de praktijk op de werkvloer. Van denken naar doen. Samen met Joyce Mazeland, adviseur Zorgtechnologie bij de Posten vertelt hij erover.
“Het is goed dat we als bestuurder mooie intenties uitspreken,” zegt Rick, “Maar zeker zo belangrijk is dat die intenties nu ook zichtbaar worden. Zichtbaar worden, gaat verder dan bewustwording van technologieën of innovaties die ons moeten helpen het werk van de zorgprofessional makkelijker te maken. Op het gebied van technologie is nog zoveel te ontdekken en daarvoor moeten we ruimte creëren. Dat kan maar op één manier en dat is door te doen.”
Moeten we altijd perse de controle willen hebben?
Een voorbeeld daarvan is het nieuwe zorgoproepsysteem dat de Posten op haar zorglocatie Erve Leppink introduceerde. Het selectietraject hiervoor is ruim twee jaar geleden gestart. Joyce: “Zorgtechnologie is voor ons niet een doel maar een hulpmiddel. Het moet ondersteunend zijn. We zetten geen technologie om de technologie in. Met die gedachte zijn we ook het onderzoek naar het nieuwe zorgoproepsysteem gestart op Erve Leppink. We hadden daar een systeem met camera’s, maar die bleken achteraf erg foutgevoelig te zijn. De medewerkers kregen veel valse alarmen, alarmen terwijl er niets aan de hand was. Dat is natuurlijk erg frustrerend. Op een bepaald moment werden ze zelfs alarmmoe.” Na analyse bleek een nieuw systeem de enige optie, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Joyce vervolgt: “We hebben eerst een visie uitgewerkt waar zo’n systeem aan zou moeten voldoen. Duidelijk voor ons was dat de zorgvraag én de cliënt centraal staan. Daarbij vroegen we ons ook af: moeten we altijd perse over alles controle willen hebben? En voor wie willen we die controle? Voor onszelf of voor de client? Het gaat er om dat de client er gelukkiger van wordt en niet omdat we zelf meer controle willen. We zochten naar meer vertrouwen in het oproepsysteem, waarbij we een deel van die controle konden loslaten, waarbij we de cliënt op zijn/haar kamer meer vrijheid kunnen geven en tegelijkertijd veilige zorg kunnen bieden. Daarnaast moest een dergelijk systeem op maat kunnen worden ingesteld. Als de zorgvraag verandert, moet het systeem daarop kunnen worden aangepast. Het moet makkelijk toegankelijk en toepasbaar zijn voor de medewerkers en de info verschaffen die nodig is, niet meer dan dat.”
Cliënt rustiger, medewerker ook
De inzet van nieuwe technologie is niet zozeer waar het bij de Posten om gaat, maar eigenlijk om een andere manier van werken. Zo ook in het voorbeeld van het nieuwe zorgoproepsysteem. Joyce gaat door: “We zagen dat het voor sommige medewerkers wel lastig was om de controle los te laten, eigenlijk de werkstijl die ze altijd gewend waren. Tegelijkertijd beseften zij ook dat het zo niet verder kon: voor wie doe ik dit eigenlijk? Is het voor mijn eigen controle of omdat de client er beter af mee is. We constateren nu met de werking van het nieuwe zorgoproepsysteem dat de client vaak rustiger is bijvoorbeeld doordat hij of zij nu minder onnodig gestoord wordt in de nacht. We komen alleen wanneer het echt nodig is en daardoor heeft de medewerker ook meer rust.” Het nieuwe systeem bleek geschikt en is in april van dit jaar ook op de ‘rode vleugel’ van De Posten ingezet.
Leefplezier en gelukkig zijn staan bovenaan
“Door onszelf andere vragen te stellen, concludeerden we dat we meer en meer gingen kijken naar de behoefte en het gedrag van de client. Leefplezier en gelukkig zijn staan daarbij bovenaan. Een platte inzet van technologie is dan niet toereikend. Anders werken is dan een belangrijk onderdeel van zorginnovatie,” valt Rick haar bij, “En daarbij moeten we verder kijken dan alleen naar de Posten. Dat is ook mijn rol als bestuurslid van de TZA Twente. We willen elkaar vinden in dezelfde systemen en data-informatie is dan belangrijk. Daar moeten we vanuit een gemeenschappelijke visie inhoud aan gaan geven. Technologie in thuissituaties wordt steeds belangrijker en het zou mooi zijn dat we naar een en hetzelfde systeem met alle zorgaanbieders gaan. Dat betekent ook dat we als zorgorganisatie meer gaan samenwerken met huisartspraktijken en ziekenhuizen. Het netwerk van de TZA zorgt ervoor dat je elkaar vindt en informatie kunt ophalen. Die verbindende rol heeft de TZA. De behoefte om echt met technologie aan de slag te gaan en het een plek te geven in de organisatie is steeds groter. Die stappen worden gezet, ja, maar het moet nadrukkelijker.” En daar kom je volgens Joyce maar op een manier achter en dat is gewoon door te doen.
